قتل‌عام ۶۷ ـ اعدام به‌خاطر عقیده

 

 

قتل‌عام ـ‌ اعدام زندانیان سیاسی به جرم ابراز عقیده

در شماره‌های قبل دیدیم که زندانیان سیاسی قتل‌عام شده کسانی بودند که به‌علت خواندن نشریه و کتاب یا شرکت در تظاهرات‌های قانونی دستگیر شده بودند و همه به‌خاطر عقیده و داشتن فکر مخالف ولایت فقیه دستگیر و به مدتی زندان محکوم شدند.

در این شماره با نگاهی به فایل صوتی ملاقات آقای منتظری با هیأت مرگ می‌بینیم که تنها گناه زندانیان قتل‌عام شده داشتن فکر و عقیده مخالف رژیم بود و بس.

بعد از انتشار فایل صوتی دیدار با هیأت مرگ ابتدا سعی کردند با جوسازی و بحثهای انحرافی مانع از کنجکاوی و پیگیری و جوشش جوانان شوند، در قدم بعد به‌نحوی اصل ماجرا را منکر شدند و گفتند هدف از این بحثها تطهیر مجاهدین است و در نهایت ـ پس از اجتماعی شدن موضوع قتل‌عام و جنبش دادخواهی ـ مجبور به اعتراف شدند و سعی‌ کردند تقصیر رو باز هم گردن مجاهدین و زندانیانش اندازند که شورش کردند و... .

سایت حکومتی خزر 27تیر 1396 در مصاحبه با آخوند فلاحیان ـ ناخواسته و با یک سناریو ناشیانه ـ بخشی از واقعیت اعدام به‌خاطر عقیده رو در همین مصاحبه برملا کرده. در قسمتی از همین مصاحبه اومده:

 

قتل‌عام ـ ملاک سرموضع برای اعدام

خبرنگار: ملاک سر موضع بودن چه بود؟
آخوند فلاحیان: سر موضع یعنی می‌گفت سازمان را قبول دارم، شما را قبول ندارم…
خبرنگار: [آیا] همه کسانی که اعدام شدند با اسلحه دستگیر شده بودند؟

فلاحیان: نه همه‌شان شورش مسلحانه کرده بودند اما خیلی‌هایشان خانه تیمی بودند...

آخوند جنایتکار تلاش می‌کنه با جوسازی و شعبده بازی مخاطب رو گیج کنه و یه طوری بگه اینها شورش کردن. کدام شورش؟ شورش مسلحانه در زندان؟ می‌بینید! مزدوری که نقاب خبرنگار دارد از 67می‌پرسد و این جانور که معاون وزارت اطلاعات بوده و در همین مصاحبه می‌گه من کاره‌ای نبودم از حوادث سال 60، دوپهلو و پرت‌وپلا جواب می‌ده